Uszkodzenie splotu ramiennego
Kilka słów o anatomii
Staw ramienny unerwia nie tylko kończynę górną, ale także mięśnie powierzchowne grzbietu z wyłączeniem mięśnia czworobocznego.
Jest on utworzony przez gałęzie brzuszne nerwów rdzeniowych w zakresie C5-Th1.
Korzenie C5-C6 tworzą pień górny, pień środkowy zostaje utworzony przez korzeń C7, a korzenie C8-Th1 tworzą pień dolny. W każdym pniu wyróżnia się część przednią i tylną umożliwiającą kolejny, istotny podział.
- części tylne tworzą pęczek tylny
- części przednie pnia górnego i środkowego tworzy pęczek boczny
- część przednia pnia dolnego tworzy pęczek przyśrodkowy.
Powstałe pęczki są miejscem gdzie znajduje się 8 nerwów krótkich, a także 6 nerwów długich.
Cztery charakterystyczne typy uszkodzenia splotu ramiennego
- Typ dolny ( Klumpkego-Dejerinea –dotyczy korzeni C8-Th1 powodując zniesienie funkcji zarówno prostowników jak i zginaczy przedramienia oraz mięsni rąk.
- Typ środkowy – powstaje na skutek uszkodzenia korzenia C7. Objawy sa analogiczne jak w przypadku uszkodzenia nerwu pośrodkowego.
- Typ górny – (Erba – Duchennea) powstaje na skutek uszkodzenia korzenia C5-C6. Objawy jakie temu towarzyszą to porażenie mięśni nadgrzebieniowego ,podgrzebieniowego obłego mniejszego, dwugłowego ramienia, a także ramienno-promieniowego. Skutkiem uszkodzenia splotu ramiennego o typie górnym są:
- zaburzenia funkcji odwodzenia i odwracania przedramienia
- zniesienie funkcji zginania w stawie łokciowym
- aburzenia czucia w okolicy dermatomów C5-C6
- Typ mieszany – uszkodzenie łączące w sobie różne kombinacje korzenia spotu ramiennego.
Uszkodzenie splotu ramiennego stosunkowo często występuje podczas powikłanego porodu jak i również wypadku komunikacyjnego.
Postępowanie
Bez względu na charakter uszkodzenia wprowadzenie postępowania leczniczego jest konieczne. Obejmuje ono zarówno różnego rodzaju ćwiczenia (kinezyterapia), a także szeroko pojętą fizykoterapię. Nadrzędnym celem wprowadzanej terapii jest zapobieganie bądź opóźnienie wystąpienia licznych zmian degeneracyjnych, przykurczy ,a z drugiej strony przyspieszenie procesu regeneracyjnego mięsni.
Do niekorzystnych ustawień kończyn może dochodzić na skutek zaburzenia równowagi mięśniowej działającej na staw oraz zniesienia czynności grupy, która zaopatrywana jest przez uszkodzony nerw. Skutkiem tego jest nadmierne rozciągnięcie mięsni porażonych, torebki stawowej czy więzadeł z jednoczesnym przykurczem wspomnianych struktur po stronie przeciwnej. Chcąc tego uniknąć należy wprowadzić systematyczne wykonywanie ćwiczeń biernych, elektrostymulacji a także stosować funkcjonalne ułożenia kończyny za pomocą odpowiednich łusek bądź ortez.
Z chwilą pojawienia się skurczów mięśniowych elektrostymulację zamienia się na ćwiczenia izometryczne, w odciążeniu a następnie wprowadza się ćwiczenia wolne i te z dawkowanym oporem.