Uszkodzenie stawu barkowo - obojczykowego

Mechanizm pośredni jest tym, który dominuje w przypadku uszkodzeń w obrębie stawu barkowo-obojczykowego. Uraz bezpośredni występuje zdecydowanie rzadziej. 
Ze względu na stopień uszkodzenia wyróżnia się 3 typy:

1. Dochodzi do naciągnięcia bądź też częściowego przerwania:
   • pasm więzadłowych
   • więzadła barkowo- obojczykowego 
   • torebki stawowej
   • sporadycznie dochodzi do przemieszczenia obojczyka. 
2. Dochodzi do przerwania więzadła barkowo- obojczykowego, torebki stawowej a także częściowego uszkodzenia więzadła kruczo-obojczykowego. 
3. Dochodzi do przerwania wszystkich połączeń pomiędzy obojczykiem a łopatką na skutek uszkodzenia więzadła barkowo-obojczykowego oraz kruczo-obojczykowego. Konsekwencją jest przemieszczenie obojczyka powyżej wyrostka barkowego. 

Objawy

• charakterystyczne objawy zwichnięcia
• wyższe ustawienie dalszego końca obojczyka
• objaw klawisza

Diagnostyka oraz postępowanie

Urazy w obrębie stawu barkowo-obojczykowego należy różnicować ze złamaniem w obrębie obwodowej części obojczyka.  Należy także wykonać badanie RTG w projekcji a-p. W przypadku gdy istnieje podejrzenie niestabilności w obrębie stawu konieczne jest RTG czynnościowe, a w przypadku skręcenia także badanie USG.
W większości przypadków leczenie operacyjne dotyczy tylko typu 3. Samo nastawienie zwichnięcia nie stanowi problemu jednakże utrzymanie prawidłowego ustawienia  uszkodzonych struktur do czasu zrostu jest zdecydowanie bardziej problematyczne. Podstawą zabiegu jest odtworzenie połączenia więzadłowego pomiędzy poszczególnymi strukturami stawu barkowo-obojczykowego. 
Powikłania do których może dojść to przede wszystkim ograniczenie ruchomości oraz zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawu. 
Leczenie nieoperacyjne polega na założeniu opatrunku z pelotą, który należy nosić przez okres od 4-6 tygodni. Ponadto można wykorzystać opatrunek Desaulta oraz ortezy.

Tagi