Zespół stłuczenia tylnej części rdzenia kręgowego
Spowodowany jest przez uraz w wyniku którego doszło do nadmiernego przeprostu kręgosłupa w odcinku szyjnym powodując uszkodzenie tylnych rogów rdzenia kręgowego.
Objawy:
- dolegliwości bólowe
- symetryczne zaburzenia czucia w okolicy szyi, kończyn górnych oraz tułowia – taki obraz występuje w większości przypadków
- wielosegmentowa, mozaikowa przeczulica
- zniesienie czucia wibracji poniżej poziomu uszkodzenia rdzenia
Może się zdarzyć, że powstałe zaburzenia zlokalizowane są w innym miejscu a ponadto towarzyszą im porażenia oraz niedowłady w obrębie kończyn. W takim przypadku rokowania są niepomyślne.
Postępowanie
Choroba ta wymaga od pacjenta systematyczej rehabilitacji dososowanej do indywidualnych potrzeb, a także aktualnego stanu zdrowia. Fizjoterapeuta, aby móc w sposób prawidłowy dobrać odpowiedni rodzaj terapii musi wykonać badanie mające na celu ocenę utraconych funcji.
- Badanie palpacyjne kręgosłupa.
- Ocena siły mięśniowej - najczęściej stosowaną jest Skala Lovetta.
- Ocena odruchów:
- odruchy glębokie - najczęściej sprawdza się odruchy z mięsnia dwugłowego oraz trójgłowego, a także odruch kolanowy oraz skokowy
- odruchy powierzchowne - pojawiają się w wyniku drażnienia skóry
- Ocena zaburzeń czucia
- dotyku
- bólu
- temperatury
Rehabilitacja w przypadku większości schorzeń wywołanych urazem kręgosłupa bądź uszkodzeniem rdzenia kręgowego dzieli się na 2 okresy:
- Profilaktyczny - w którym nadrzędnym celem jest ochrona przed powstaniem:
- odleżyn
- obrzęków
- zaników mięśniowych
- przykurczy
- powikłań plucnych bądź urologicznych
W okresie tym rehabilitacja opiera się przede wszystkim na wprowadzeniu ćwiczeń oddechowych, efektywnego kaszlu, pozycji przeciwodleżynowych. Kinezyterapia jest uzależniona od stopnia porażenia kończyn oraz występowania ewentualnych niedowładów uniemożliwiających samodzielne wykonywanie ćwiczeń. W tym przypadku zalecana jest rehabilitacja bierna. W przypadku kończyn nie objętych porażeniem wprowadza sie ruch czynny. Już w tym okresie w zależności od stanu pacjenta należy rozpocząc pionizację.
- Dalszego usprawniania - w tym okresie duży nakąłd sił kładziony jest na pionizację oraz uruchomienie pacjenta. W dalszym ciągu wykonuje się ćwiczenia ogólnousprawniajace. Bardzo ważnym elementem jest edukacja w zakresie samoobsługi pacjneta.