Zespół połowiczego uszkodzenia rdzenia kręgowego

Powstaje na skutek złamań zgięciowych oraz zgięciowo-rotacyjnych kręgosłupa a także w wyniku tępych urazów rdzenia kręgowego.  

Objawy:

W przypadku połowiczego uszkodzenia rdzenia opisując obraz kliniczny należy uwzględnić 2 aspekty:

1. Po stronie uszkodzenia.
   • niedowład piramidowy powstający w wyniku uszkodzenia sznurów tylnych
   • zaburzenia czucia głębokiego oraz wibracji powstający w wyniku uszkodzenia powrózków tylnych
   • przeczulica powierzchowna
   • zaburzenia wegetatywne przejawiające się poszerzeniem naczyń skórnych, zaczerwienieniem skóry oraz brakiem pocenia się
2. Po przeciwnej stronie niż uszkodzenie
   • zniesienie czucia bólu i temperatury
   • zmniejszenie czucia dotyku

Zespół Browna Sequarda może być zdiagnozowany także w przypadku gdy dochodzi do asymetrycznego porażenia kończyn dolnych którym może towarzyszyć osłabienie bądź też całkowite zniesienie czucia po stronie mniej porażonej.

Postępowanie

Choroba ta wymaga od pacjenta systematyczej rehabilitacji dososowanej do indywidualnych potrzeb, a także aktualnego stanu zdrowia. Fizjoterapeuta, aby móc w sposób prawidłowy dobrać odpowiedni rodzaj terapii musi wykonać badanie mające na celu ocenę utraconych funcji.

1. Badanie palpacyjne kręgosłupa.
2. Ocena siły mięśniowej - najczęściej stosowaną jest Skala Lovetta.
3. Ocena odruchów:
   • odruchy glębokie - najczęściej sprawdza się odruchy z mięsnia dwugłowego oraz trójgłowego, a także odruch kolanowy oraz skokowy
   • odruchy powierzchowne - pojawiają się w wyniku drażnienia skóry
4. Ocena zaburzeń czucia
   • dotyku
   • bólu
   • temperatury

Rehabilitacja w przypadku większości schorzeń wywołanych urazem kręgosłupa bądź uszkodzeniem rdzenia kręgowego dzieli się na 2 okresy:

1. Profilaktyczny - w którym nadrzędnym celem jest ochrona przed powstaniem:
   • odleżyn
   • obrzęków
   • zaników mięśniowych
   • przykurczy
   • powikłań plucnych bądź urologicznych
     W okresie tym rehabilitacja opiera się przede wszystkim na wprowadzeniu ćwiczeń oddechowych, efektywnego kaszlu, pozycji przeciwodleżynowych. Kinezyterapia jest uzależniona od stopnia porażenia kończyn oraz występowania ewentualnych niedowładów uniemożliwiających samodzielne wykonywanie ćwiczeń. W tym przypadku zalecana jest rehabilitacja bierna. W przypadku kończyn nie objętych porażeniem wprowadza sie ruch czynny. Już w tym okresie w zależności od stanu pacjenta należy rozpocząc pionizację.
2. Dalszego usprawniania - w tym okresie duży nakąłd sił kładziony jest na pionizację oraz uruchomienie pacjenta. W dalszym ciągu wykonuje się ćwiczenia ogólnousprawniajace. Bardzo ważnym elementem jest edukacja w zakresie samoobsługi pacjneta.

Tagi