Choroba Osgooda-Schlattera
Jest to aseptyczne zapalenie guzowatości kości piszczelowej objawiające się jej pogrubieniem i bolesnością. Objawy te dotyczą także więzadła rzepki. Początkowo chorobę tą traktowano jako jałową martwicę guzowatości piszczeli obecnie jednak dominuje teoria przeciążeniowa aparatu wyprostnego kolana.
Etiopatogeneza
Przyczyny powstania choroby nie są jednoznacznie zdefiniowane. Przypuszczalnie jednym z powodów może być awulsyjne złamanie guzowatości piszczeli wynikające z przeciążenia. Ponadto procesy degeneracyjne więzadła rzepki, infekcje bądź urazy. Jednym ze stałych czynników ryzyka jest wiek. Choroba w większości przypadków występuje u dzieci między 10-15 rokiem życia ze wskazaniem na płeć męską.
Jakie mogą być objawy choroby?
- pogrubienie, obrzęk, ból w okolicy guzowatości piszczeli
- bolesność uciskowa
- ocieplenie okolicy guzowatości
- pogłębienie dolegliwości podczas biegania, chodzenia po schodach czy jeździe na rowerze
- znacznie rzadziej występuje zaczerwienie czy balotowanie rzepki
- do nasilenia objawów dochodzi w przypadku zapalenia kaletki podrzepkowej
- jednym z bardziej charakterystycznych objawów jest ból guzowatości piszczeli podczas wykonywania ruchu czynnego wyprostu wbrew oporowi natomiast ruch bierny nie powoduje dolegliwości bólowych
- w wyjątkowych przypadkach może dojść do oderwania guzowatości
Objawy radiologiczne
Jednym z podstawowych badań jest zdjęcie rentgenowskie (RTG) boczne kolana. Należy pamiętać, że jądro kostnienia zrasta się z guzowatością około 15 roku życia. W początkowym okresie dochodzi do zatarcia struktury beleczkowej, sklerotyzacji a w późniejszym okresie widoczne jest powiększenie i nieregularny obrys guzowatości. Fragmentaryzacja jest jednoznacznym potwierdzeniem choroby Ossgoda – Schlattera.
Postępowanie
W czasie zaostrzenia należy zaprzestać nadmiernej aktywności fizycznej na okres około 3 miesięcy. Wprowadza się także ćwiczenia biernego rozciągania mięśnia czworogłowego oraz zginaczy. Odciążenie kończyny za pomocą kuli a także bierne ograniczenie zginania za pomocą ortezy stosuje się rzadko. W sytuacji gdy dotychczasowe leczenie nie przynosi oczekiwanego rezultatu zakłada się tutor gipsowy na 3-4 tygodnie w okresie zaostrzenia a następnie ograniczenie aktywności przez około 3 miesiące. Ponadto jako działanie przeciwzapalne zaleca się wykonywanie zabiegów fizykoterapeutycznych w szczególności ciepłolecznictwo, magnetoterapia, laseroterapia. W szczególnie ciężkich przypadkach stosuje się leczenie operacyjne.