Zwichnięcie stawu ramiennego

Specyficzna budowa stawu ramiennego sprawia, że jego urazy są jednymi z najczęściej występujących w obrębie narządu ruchu. Duża głowa kości ramiennej oraz otaczająca ją mała panewka powiększona jedynie przez obrąbek stawowy zapewnia utrzymanie dużego zakresu ruchu oczywiście w warunkach fizjologicznych. Stosunek obydwu struktur to 3:1. Stabilność stawu jest zapewniona dzięki mięśniom i więzadłom, które w przypadku zwichnięcia stawu ramiennego dość często ulegają uszkodzeniu. Dużą rolę zarówno w stabilizacji jak i w prawidłowym funkcjonowaniu stawu ramiennego odgrywa obrąbek stawowy. Do najczęstszych typów uszkodzeń należą:

• Uszkodzenie Bankarta – związane z przednio-dolną częścią stawu

• Uszkodzenie obrąbka połączone ze zwichnięciem przednim stawu

• Uszkodzenie typu SLAP – zwichnięcie stawu wraz z oderwaniem górnej części obrąbka

W przypadku zwichnięcia stawu ramiennego możemy mówić zarówno o mechanizmie bezpośrednim jak i pośrednim. Ponadto wyróżnia się tzw. zwichnięcie:

• pierwotne
• nawykowe

Bez względu na rodzaj uszkodzenia każdorazowo należy określić :

1. Mechanizm urazu.
2. Obecność dodatkowych urazów m.in.: oderwanie guzka większego kości ramiennej, złamanie głowy kości ramiennej, złamanie szyjki chirurgicznej, uszkodzenie struktur, które stabilizują staw ramienny.

Przemieszczenie głowy kości ramiennej w trakcie urazu istotnie wpływa na proces leczenia i rehabilitacji stąd ważne jest precyzyjne określenie jego kierunku:

1. Zwichnięcie przednie:
   • podkrucze
   • podobojczykowe
2. Zwichnięcia dolne:
   • pachowe
   • wyprostne
3. Zwichnięcia tylne
4. Zwichnięcia górne
5. Zwichnięcia piersiowe

Objawy towarzyszące zwichnięciu stawu ramiennego

Poza klasycznymi objawami towarzyszącymi zwichnięciom należy spodziewać się wystąpienia:

• uczucia sprężynowania podczas wykonywania ruchu połączonego z dużymi dolegliwościami bólowymi
• zniekształcenia obrysu stawu
• powikłań zarówno wczesnych jak i późnych

1. Powikłania wczesne:
   • uszkodzenie nerwu pachowego
   • porażenie nerwu mięśniowo-skórnego
   • parestezje w zakresie unerwienia nerwu łokciowego
   • uszkodzenie splotu barkowego
   • zaburzenia krążenia
   • uszkodzenie pierścienia rotatorów
2. Powikłania późne
   • ograniczenie zakresu ruchu
   • zmiany zwyrodnieniowe stawu ramiennego
   • zwichnięcie nawykowe
   • choroba Sudecka

Postępowanie

W zależności od stopnia uszkodzenia stosuje się zarówno leczenie nieoperacyjne jak i operacyjne.

1. Leczenie nieoperacyjne – polega na nastawieniu zwichnięcia w jak najkrótszym czasie od urazu. W większości przypadków wykonuje się je w znieczuleniu ogólnym połączonym ze zwiotczeniem mięśni.
2. Leczenie operacyjne – jest konieczne w przypadku gdy w wyniku urazu dochodzi do uszkodzenia naczyń oraz nerwów, bądź w sytuacji gdy obszerność zwichnięcia uniemożliwia jego prawidłowe nastawienie.

Z racji, że jednym ze skutków, powikłań jest ograniczenie zakresu ruchu bezwzględnie należy wprowadzić w życie terapię pozwalającą na szybki powrót do zdrowia ora prawidłową rekonwalescencje. Ćwiczenia, fizykoterapia jest zależna od wielkości powstałego uszkodzenia.

Tagi