Uszkodzenia kręgosłupa
Wraz z uszkodzeniami rdzenia kręgowego uszkodzenia kręgosłupa są jednymi z najcięższych obrażeń narządu ruchu gdyż w wielu przypadkach prowadzą do trwałego kalectwa. Zarówno rozległość obrażeń jak i ich nasilenie są zależne od siły urazu a także miejsca w którym do niego doszło. Uszkodzeniom kręgosłupa bardzo często towarzyszą inne równie poważne obrażenia m.in.:
- uszkodzenia rdzenia kręgowego
- uszkodzenia mózgu
- uszkodzenia narządów klatki piersiowej
- uszkodzenia narządów jamy brzusznej
- uszkodzenia miednicy
Podział uszkodzeń kręgosłupa
- Mechanizm urazu
- kompresyjne
- zgięciowe
- wyprostne
- rotacyjne
- pośrednie
- bezpośrednie
- Obraz kliniczny
- stabilne
- niestabilne - Jest to bardzo istotny podział ponieważ dostarcza informacji na temat tego czy istniej możliwość przemieszczania się odłamów kostnych. Uszkodzenia niestabilne mogą mieć charakter:
- ostry - w przypadku gdy doszło do zaburzeń w obrębie więzadeł bądź kości
- przewlekły – w którym niestabilność narasta wraz z upływem czasu
- Obraz morfologiczny
- stłuczenie kręgosłupa
- skręcenie stawów międzykręgowych z uszkodzeniem aparatu więzadłowego
- zwichnięcia i podwichnięcia stawów międzykręgowych
- rozerwania krążków międzykręgowych
- złamania trzonów kręgów
- złamania łuków i wyrostków stawowych kręgów
- złamania wyrostków poprzecznych i kolczystych kręgów
Postępowanie
W pierwszej kolejności należy zapoznać się z okolicznościami wypadku i ustalić wszystkie niezbędne fakty poprzez dokładnie zebrany wywiad, a następnie należy przeprowadzić szczegółowe badanie kliniczne obejmujące:
- Stwierdzenie ewentualnych obrażeń głowy, obecności krwawienia z otworów usznych.
- Badanie wyrostków kolczystych w obrębie całego kręgosłupa. Pojawienie się dolegliwości bólowych w trakcie ucisku świadczy o ich urazie. W przypadku wyczuwalnej wyraźniej przerwy pomiędzy wyrostkami należy rozpatrzyć przerwanie aparatu więzadłowego.
- Eliminacja ruchów rotacyjnych głowy.
- Stwierdzenie ewentualnych zaburzeń w obrębie klatki piersiowej oraz jamy brzusznej.
- Sprawdzenie funkcji pęcherza moczowego, których zaburzenie może świadczyć o poważnym uszkodzeniu rdzenia kręgowego któremu może towarzyszyć porażenie wiotkie kończyn dolnych.
- Bezwzględnie należy wykonać badanie neurologiczne w celu oceny funkcji czuciowych, ruchowych jak i prawidłowości odruchów.
Informacje zdobyte podczas badania klinicznego określają stopień uszkodzenia a także prawdopodobieństwo odzyskania utraconych funkcji.
Generalnie uznaje się, że:
- Im funkcje czuciowe i ruchowe są lepiej zachowane poniżej poziomu uszkodzenia rdzenia, tym szanse na regresje zmian i powrót do zdrowia są zdecydowanie większe.
- Rokowanie jest tym lepsze, im szybciej dochodzi do powrotu utraconych funkcji czuciowych i ruchowych.
- Jeśli dochodzi do zatrzymania dalszej poprawy ruchomości i czucia, należy brać pod uwagę brak dalszego polepszania stanu zdrowia.
Każdy pacjent z podejrzeniem urazu kręgosłupa ma bezwzględnie wykonywane badanie RTG w projekcji zarówno a-p jak i bocznej. Jeżeli dodatkowo istnieją przypuszczenia o złamaniu kręgosłupa przeprowadza się tomografię komputerową, a w przypadku obrażeń tkanek miękkich także rezonans magnetyczny.
Uszkodzenia kręgosłupa występują na każdym z odcinków:
- Odcinek szyjny kręgosłupa.
- stłuczenie kręgosłupa szyjnego
- skręcenie stawów międzykręgowych kręgosłupa szyjnego
- podwichnięcia i zwichnięcia stawów międzykręgowych
- uszkodzenia wyprostne kręgosłupa szyjnego
- złamania i zwichniecia kręgosłupa szyjnego
- uszkodzenie w stawie potyliczno-szczytowym
- złamania kręgu szczytowego
- zwichnięcia kręgu szczytowego
- złamania zębu obrotnika
- ostry kręgozmyk C2
- Odcinek piersiowo – lędźwiowy
- złamania kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego
- stłuczenia kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego
- skręcenia kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego
- złamania wyrostków poprzecznych w odcinku lędźwiowym
- Urazowe uszkodzenia rdzenia kręgowego
- wstrząśnienie rdzenia kręgowego
- stłuczenie rdzenia kręgowego
- ucisk rdzenia kręgowego
- stłuczenie rdzenia kręgowego
- ucisk rdzenia kręgowego
- uszkodzenie ogona końskiego
- uszkodzenie stożka końcowego
- Zespół Browna-Sequarda – połowicze uszkodzenie rdzenia