Zespół stożka rdzeniowego i ogona końskiego

Końcowy fragment rdzenia kręgowego potocznie nazywany końskim ogonem to tak naprawdę splot nerwów odchodzących od rdzenia kręgowego wraz ze stożkiem rdzeniowym.

Objawy

Symptomy oznaczające wystąpienie zespołu stożka rdzeniowego mają charakter korzeniowy stąd są stosunkowo kłopotliwe w odczuciu dla pacjenta.Wśród najczęstszych objawów wymienić należy:

1. Dolegliwości bólowe wzmagają się podczas:
   • kichania
   • kaszlu
   • zmiany pozycji ciała
2. Charakterystycznym objawem jest tzw. zaburzenie czucia o typie spodenek. Przejawia się ono osłabieniem bądź tez całkowitym zniesieniem czucia  w okolicy krocza, pośladków oraz grzbietowej części ud.
3. Niedowład wiotki dystalnych części kończyn dolnych.
4. Upośledzone oddawanie moczu.
5. Zaburzone oddawanie stolca.
6. Zniesienie odruchu skokowego.
7. Zaniki porażonych mięśni.
8. Zaburzenia potencji.

. Ponadto dochodzi do:

• uszkodzenia rdzeniowych ośrodków erekcji powodujących u mężczyzn impotencję
• zaburzeń czucia o charakterze rozszczepiennym w okolicy narządów płciowych i odbytu
• porażenia kończyn dolnych

Przyczyny

Najczęstszą z przyczyn są zmiany w obrębie lędźwiowo – krzyżowego odcinka kręgosłupa powstałe na skutek zmian dyskopatycznych w tym także powstania przepukliny jądra miażdżystego na poziomie L4 – S1. Ponadto dość duży odsetek stanowią wypadki, urazy oraz guzy w obrębie kręgosłupa.

Rozpoznanie

W pierwszej kolejności należy wykonać badanie neurologiczne a następnie obrazowe w postaci zdjęcia rentgenowskiego. W przypadku wątpliwości należy skierować pacjenta na rezonans magnetyczny.

Postępowanie

W zależności od przyczyn leczenie polega na:

1. Usunięciu czynnika wywołującego objawy choroby np. guzy.
2. Leczeniu operacyjnym w przypadku gdy objawy pojawiają się nagle i nie są związane wystąpieniem urazu.
3. Eliminowaniu dolegliwości bólowych.

Rehabilitacja w przypadku uszkodzenia kręgosłupa w okolicy stożka rdzeniowego polega na zapobieganiu powstania wtórnych powikłań z jednoczesnym utrzymaniem właściwych funkcji życiowych. Ponadto bardzo istotne jest kształtowanie prawidłowych nawyków ruchowych a także usprawnianie zachowanych zdolności motorycznych. W przypadku porażonych kończyn należy możliwie wcześnie wprowadzić ćwiczenia bierne. Kończyny oraz pozostały części ciała które zachowały swoją funkcje poddawane sa terapii z udziałem różnego rodzaju ćwiczeń:

• czynnych
• czynnych z oporem
• wspomaganych
• wzmacniających.

Tagi